Falcon Integration

Deze week zijn we begonnen met de "eindoefening" die ons voor moet bereiden voor Uruzgan. Moet zeggen dat ik de eerste dag ook bijna begon te geloven dat ik er daadwerkelijk was, de thermometer probeerde driftig de 30 graden aan te raken.

De gehele oefening bestaat uit verschillende "evenementen" om ons voor te bereiden op onze uitzending. Soms merk ik wel dat ik als genezerik in een infantrieclub (gevechtssoldaten) hard moet vechten voor mijn plekkie. Ik doe toch behoorlijk wat ander werk dan rennen en schieten en ik merk dat ze niet altijd begrijpen wat ik doe. Nou ja, schouders er onder en laten zien dan maar.

Merk wel dat de voorbereiding behoorlijk anders is dan mijn voorgaande uitzendingen. Het gaat er nu toch meer om dat we onszelf in eerste instantie goed kunnen verdedigen en dat we daarna pas kijken naar het helpen van de bevolking en dat geeft wel een beetje gemengde gevoelens. Ik vind 't in ieder geval wel spannend.

Maar goed, terug naar de oefening. Het was (na maandag) in ieder geval lekker weer. Toen ik vrijdag thuis kwam en in de spiegel keek, bemerkte ik dat ik ineens een bruine kop had gekregen. Bijna jammer dat je niet even uitgebreid mag/kan zonnen, nu zit ik met zo'n wit "T-shirt" als ik m'n bovenlijf ontkleed heb :p De warmte maakte echter ook dat de Nederlandse hei erg droog en stoffig was, ben het zand nog uit m'n oren aan 't peuteren. Ook weer zoiets, de Nederlander in mij is dus ook echt nooit tevreden, het is te warm, te koud, te droog, te nat.....hahahahaha, kan er ook eigenlijk wel om lachen. Het oefengedeelte geeft mij trouwens een goed gevoel. De oefening heet Falcon Integration, Falcon omdat de luchtmobiele brigade de leiding heeft en Integration vanwege het samensmelten van alle eenheden. In mijn geval is dat dus samensmelten met de compagnie waar ik onder gesteld wordt. Grappig is dat ik nu onder direct bevel sta van de commandant en dus zonder tussenkomst van een officier alles zelf regel.

Ik mag dat wel, lekker zelfstandig, mijn eigen toko. Nog leuker is dat ik feitelijk mijn oude werk doe. Mijn laatste functie was ook op een afvoergroep, alleen dan als gewondenverzorger. Nu ben ik AMV'er, hoger in rang, beter opgeleid en het baasje van de afvoergroep. De hele week ben ik zo'n beetje bezig met samenwerken met onze verkenners. Steeds patrouilles en oefenen wat er allemaal kan gebeuren. Ik ben zelf ook oud-infanterist, dus vind het eigenlijk wel erg leuk zo. Wat ik als echt positief ervaar is dat ik, nadat ik mezelf er tussen heb gewurmd, ik volledig meedraai in het plaatje. In alle patrouilles, opdrachten enzo heb ik mijn eigen stuk commandovoering, ben bij alle besprekingen en heb volledige eigen inbreng, dat bevalt me wel. Grappig aan een oefening als deze is wel weer dat er een hoop hotemetoten (vond ik een grappig woord ervoor) op de oefening afkomen: de minister, mensen uit het kabinet, de pers, de veteranenbond enzo. Kan iedereen gelijk zien dat we retegoed bezig zijn!

Het enige wat minder was aan deze week was de afsluiting. Het slechte nieuws dat één van onze jongens gesneuveld is in het inzetgebied is wel erg heavy en dat sluit een verdomd goede week toch wat minder lekker af.

Ik ga het hier weer even bij laten, mijn weekend is vrij kort, dus ik ga nog even wat zonlicht pakken en me voorbereiden op de rest van de week, want de oefening gaat zondag gewoon weer verder!