Laatste stukje en leven gered!

Het zit er alweer bijna op. Ik zit nu in Bomoen, op het basiskamp. Vanmorgen hebben we de hele handel ingepakt en zijn we vertrokken. Eindstatistieken: 92 patiënten gezien en 1 leven gered!

Leven gered? Ja, leven gered. Op de één na laatste dag (gister) begin ik de dag als gewoonlijk. 06:30 gaat de wekker en ik stap onder de douche. Om 07:00 aan het ontbijt en Freek afwisselen. Freek heeft samen met Daniël de nachtdienst hier gedraaid om de oefenende eenheid (de genie) steun te leveren waar nodig. De genie (legerbouwvakkers) heeft de nacht buiten geslapen in tentsheet-tents(tentonderkomens). Dit om toch een koudweertrainingselement in de oefening te bouwen. Om 08:05 stormt er een Sergeant de hulppost op: "Kom gauw, ik heb een vent, die is neergestort en hij reageert niet meer!" Ik ren gelijk naar Tony en Erwin, stuur Tony naar de BV om zo snel mogelijk naar het onderkomen te rijden en zeg Erwin welke spullen hij in moet laden. Rennend naar mijn gewondentas haal ik Freek uit zijn bed om de hulppost klaar te zetten voor een gewonde.

Omdat het even duurt voordat een BV kan gaan rijden, ren ik al naar het slachtoffer. Ik vind een jongeman, in een slaapzak gestopt die nauwelijks reageert op een pijnprikkel. De ademweg is vrij en hij haalt nog wel adem, dus besluit ik hem zo snel mogelijk te vervoeren. De BV komt inmiddels aangereden. Inladen en wegwezen. Achterin geef ik de jongeman alvast zuurstof. Op de hulppost aangekomen werk ik mijn protocol netjes af, ik begin hem wel even te knijpen want het slachtoffer reageert inmiddels helemaal niet meer. Onderkoeld blijkt, hij heeft een temperatuur van 34,7, aggressief opwarmen en 2 warme infusen er in. Langzaam komt hij (gelukkig) weer bij. We gaan door met het opwarmen en inmiddels is het basiskamp gewaarschuwd en de dokter ingelicht.

Eenmaal opgewarmd en bij positieven gaat de jongeman met de ziekenauto naar het basiskamp, hij heeft het gehaald.

Voor ons een heel spannend begin van de dag. Samen met mijn team hebben we een erg goed gevoel overgehouden aan de uitgevoerde behandeling. Alles liep vlekkeloos in elkaar over en ieder heeft zijn taak met verve uitgevoerd! Daarvoor bedankt Freek, Erwin, Tony en Peter!

Voor mij was het een goede happening en het is goed om te weten dat onder stress ook alles gewoon goed doorgaat. Alleen altijd jammer dat zulke dingen kunnen gebeuren. Wel weer een schoolvoorbeeld waarom je de koudweerdrills altijd in acht moet houden.

Goed, ik ga me nu voorbereiden op mijn terugreis. De spullen zijn ingepakt en morgen rijden we de boot op om 11:00 uur. Ik ga voor een veilige tocht en spreek iedereen (hopelijk :p ) snel weer!